Sarah J. Maas. Sis ve öfke sarayı. İstanbul, Doğan Egmont, 2017.

Klozetin serin kenarlarım kucakladım ve öğürme seslerimi bastırmaya gayret ederek kustum. Mide bulantısıyla iki büklüm ama sessizce kıvranırken, devasa mermer banyodaki tek ışık kaynağı dışarıdan gelen ay ışığıydı. Sıçrayarak uyandığımda Tamlin istifini bozmamıştı. Odanın karanlığını Amarantha’mn zindanlarındaki sonsuz gecelerden ayırt edemeyip tenimdeki soğuk terleri o perilerin kanıyla karıştırınca, kendimi banyoya zor atmıştım.