Vadim Andreev. Yaban toprak: roman. İstanbul, Ağaoğlu Yayınevi, 1981.

Paris’i işgal etmek üzere rap rap yürüyen Almanlar ufukta görünmeden hemen önce Parisliler tası tarağı toplayıp göç etmeye başlarlar, Ossokine bisikletiyle sokaklarda dolanırken kalabalığa denk gelince içini yine sıkıntı basar. Sıkıntının basmadığı gün yoktur, on yıldır çalıştığı fabrikada bir on yıl daha çalışsa yirmi yılın nasıl geçtiğini anlamayacaktır Ossokine, öylesi geçmiştir hayattan. Uzun süreli ilişkisi sona erdikten sonra kendini işe vermiş, küçücük evinde ölümü bekler hale gelmiştir. “Son kertede düzenliydi; her aksaklık önceden düzenlenmiş iş programını ona göre bozduğu için günlerce canı sıkılıyordu bu işe. Savaşa karşı da, sanki kendisini hiç ilgilendirmeyen, sıkıcı, sakin ve ölçülü bir yaşam sürmesini engelleyen bir şeymiş gibi, aynı biçimde tepki gösterdi.”