Salah Birsel. Yalnızlığın fırınlanmış kokusu. İstanbul, Remzi Kitabevi, 1992.

Bu Günlük benim can gözümdür. Sesi, Erciyes Dağı gibi sipsivri olsa da tonikasını hiçmihiç yitirmez. Baskette teke tek oyuncudur. Dikkat, dört fondluk da bir bataryadır. Hiç antre kaçırmaz. Sözcüklerden, şiirlerden ağız ağıza öpücük alır. Kimi zaman kendini Kerem sansa da yükünü yukarı yığmaz. Yani yalımını herkesin önünde indirir. Herkesten aleyk alır, herkese aleyk verir. Onun bir kerterizi, bir nışanı daha vardır: Yalnızlığımın Fırınlanmış Kokusudur.