R. G. Collingwood. Bir Özyaşam Öyküsü. , YKY, 1996.

On üç yaşıma değin evde babam eğitti beni. Dersler her sabah yalnızca iki üç saatimizi alıyordu; bunun dışında, beni kendi halime bırakıyordu babam; kirnileyin benim giriştiğim işlerde bana destek olur kimi de kendi başıma işin içinden çıkrnam için bırakırdı beni. Onun sayesinde dört yaşımda Latinceye, alh yaşımda da Yunancaya başladım; ama yine bu sıralarda doğa bilimleri konusunda, özellikle yerbilim, gökbilim ve fizikten elime geçen her şeyi okumaya ve taşlan ayırdetmek, yıldızlan öğrenmek, evde, şurada ı>uracıa pompa, kilit ve benzeri alet ve makinaların nasıl işlediğini anlamak için uğraşmaya kendi kendime heves ettim. Bana eskiçağ ve çağımız tarihi dersleri veren, olup bitenleri, bir tasta kaynattığımız gazetelerle yaptığımız kabartma haritalarda göstererek anlatan babam oldu. Ama bugün arhk kendi konum olarak benimsediğim, düşünce tarihi üstüne ilk dersim, bir bulgu idi: Birkaç mil ötedeki bir arkadaşırom evinde, cildi ve başlık sayfası eksik ve içi havabilgisi, yerbilim ile gezegenlerin devinimlerine ilişkin olmadık öğretilerle dolu yırhk pırtık bir on yedinci yüzyıl kitabına rastlayışım. Bugün, içindeki su ve hava hortumianna değgin bilgilerden anımsadıklanma bakılırsa bu kitap Descartes’m Principia’sından bir derleme olabilir. Kitabı bulduğumda dokuz yaşianındaydım ve daha o yaşlarda bu !-:.onudaki çağcıl bilgim bu kitabın ayrımını görmeme yetiyordu.