Yusuf Halaçoğlu. Sürgünden soykırıma ermeni iddiaları. İstanbul, Babıali Kültür Yayıncılığı, 2008.

Milletlerin daha geniş topraklara hükmetme, daha nüfuzlu ve daha zengin bir toplum olma hırsı, insam ve insani değerleri geri plana iten bir anlayışı doğurmuştur. Halbuki hemen bütün dinlerin temel felsefesinde yer alan en önemli ilkelerden biri, "canlı"nın yaratanla ilişkilendirilen kutsallığı ve canlılar içinde en muteber addedilen insana olan sayğıdır. Buna rağmen çoğu insanın egoizmin etkisiyle başkalarını kullanma ve başkalarının sırtından geçinme istekleri, yani emperyalist düşünce, devletler ve toplumlar arasinda sürekli rekabete ve çatışmalara yol açmıştır. Nitekim Rusya, Avusturya -Macaristan, Almanya, Fransa ve İngiltere gibi 19. yüzyılın belli başı sömürge imparatorlukları büyük bir rekabet içinde dünyayı paylaşırken, daha fazlaya sahip olma hırsı, "elde etmek" uğruna her yolu mübah görmüştür. Buna bağlı olarak, henüz doğrudan sömürgeleri haline getiremedikleri Osmanlı Devleti'nin, Hiristiyanlık adına gayrimüslim halkını kışkırtırken, öte yandan Osmanlı topraklarını paylaşma plänları yapmışlardır. Esasen Batı'nm aralarındaki üstü örtülü rekabet ve birbirlerine hükmetme düşünceleri, Birinci Dünya Savaşı'yla kuvveden fi-ile dönüşün göstergesidir.