Haruki Murakami. Şehir ve belirsiz duvarları. İstanbul, , 2025.

O yazın akşamüzeri, çimlerin mis gibi kokusunu içimize çekerek nehrin yukarısına doğru yürüyorduk. Bataklık oluşumunu önlemek için yapılmış minik bentlerden birkaçını aştık, arada bir durup gölette yüzen küçük, gümüş rengi balıkları izledik. İkimiz de bir süredir yalınayaktık. Soğuk su ayak bileklerimizi ıslatmış, nehir dibindeki ince kumlar ayaklarımızı sarmıştı - bir rüyadaki yumuşacık bulutlar gibi. Ben on yedi yaşındaydım, sen benden bir yaş küçüktün.