Peyami Safa. Dokuzuncu hariciye koğuşu. İstanbul, Ötüken, 1999.

Ahmet Hamdi Tanpınar'ın, sayfalarında "insan, hakiki acıyı, ıstırabı, bir gölge halinde bile olsa, seferberliğin aç İstanbul'unu buluyor" dediği Dokuzuncu Hariciye Koğuşu, yalnız ve hasta bir çocuğun ıstırabını, çocukça aşkını ve kıskançlığını; mesut olmak isteyen bir genç kızın temiz sevgisini; inanmak arzusu bütün benliğini saran bir insanın kuruntularını ve çıplak hastane duvarları gerisindeki hıçkırıklarını anlatıyor.