STEFAN ZWEIG. KORKU. Istanbul, VARLIK YAYINEVİ, 1960.

Bayan Irene, aşığının dairesinden çıkmış, apartmanın merdivenlerini iniyordu ki, birden yine o manasız korkuya kapıldı. Gözlerinin önünde kara bir topaç vınlıyarak dönmiye başlamış, dizleri donup kaskatı kesilmişti. Ansızın yere kapaklanmamak için hemen parmaklığa tutunmak zorunda kaldı. Bu tehlikeli ziyareti ilk defa yapmıyor; bu ani ürpertiye alışmış bulunuyor, ama içindeki olanca mukavemete rağmen evine dönerken her seferinde o saçma ve gülünç korkunun beyhude buhranlarından kendini koruyamıyordu. Randevuya gelişi daha kolaydı şüphesiz...