JACK LONDON. ATEŞ YAKMAK. İSTANBUL, TÜRKİYE İŞ BANKASI KÜLTÜR YAYINLARI, 2019.

Adam ana Yukon yolundan ayrılarak üzerinden pek kimsenin geçmediği, belli belirsiz bir izden ibaret olan bir patikanın geniş ladin ormanının içinden doğuya doğru uzandığı yüksek kıyıya tırmandığında soğuk ve renksiz, fazlasıyla soğuk ve renksiz gün henüz yeni ağarmıştı. Yukon Nehrinin kıyısı sarptı; adam tepeye vardığında saatine bakma bahanesiyle nefeslenmek için durdu. Saat dokuzdu. Havada tek bir bulut olmamasına rağmen güneşin ne kendisi, ne de en ufak belirtisi görünüyordu. Hava açıktı ama her şeyin üstü görünmez bir kefenle örtülmüş, sinsi bir kasvet günü karartmıştı; çünkü güneş yüzünü göstermiyordu. Bu durum tasalandırmadı adamı. Güneşsiz günlere alışıktı. Güneşi görmeyeli günler olmuştu; o güler yüzlü kürenin, güney ufuk çizgisinin bir kerte üstünde şöylece bir görünüvermesi için bile birkaç gün daha geçmesi gerektiğini biliyordu...