Büşra Yılmaz. Öllümə Flsıldayan adam. İstanbul, Epsilon, 2018.

Bazı geceler vardır; gözlerin kapalıdır, aklın bulanık... Uyumazsın, ama uyanık da değildir zihnin. Kendi hayatının kabusundan uyanmak için uyursun. Kulaklarımı kanatan bir ses odama dolarken öyle bir gecenin sabahındaydım. Uyumamama rağmen, gözlerim sımsıkı kapalıydı. Gözlerimi açmadan elimi komodine doğru uzattım. Fakat uzattığım yer boşluktu. Biraz yana kayıp tekrar denedim. Çalar saatin sesinden her zaman nefret ederdim, ama o gün başım ağrıdığı için iki kat nefret ediyordum. Sinirlenip gözlerimi hafifçe aralayarak saate doğru savurdum kolumu. Bakır saat düşüp zeminle buluştuğu saniye sustu.