A.L. Jackson. Tutkun. , aspendos, 2013.

Saate baktım. Lanet olsun, altı olmak üzereydi. Acele etmeliydim. Zamanın nasıl geçtiğini unutmuştum ve Nicholas da neredeyse evde olurdu. Yatak odasının zeminindeki fotoğrafları dikkatlice toplamadan önce gözlerimdeki yaşları sildim. Fotoğrafları birer birer toplarken göğsüm ağırlaşıyor, zarfa yerleştirirken hatıraları biraz daha yad ediyordum. Elimde sadece hatıralar kalmıştı; onlar da bir kez solduğunda artık devam etmek için hiçbir sebep kalmayacağını bildiğimden, hepsine sanki son nefesimmiş gibi sarılıyordum. Zarfı dolabın arkasındaki büyük mücevher kutusunun dibine saklayıp gizli bölmenin üzerine de birkaç kolye saçmaya dikkat ettim. Nicholas daha önce onları hiç bulamamıştı; bulsaydı da yok edeceğinden emindim.