Emine Tavuz. Yere yakın yıldızlara uzak. İstanbul, Epsilon, 2019.

Biri sizden kalbinizi, elini göğsünüze daldırmadan da ala- bilirdi. Evin biriken çöplerini atmaktan nefret ediyordum. Evet gençler, bundan gerçekten nefret ediyordum. Tabii bu, nefret ettiğim şeylerin başını alıyor değildi. On sekiz yaşında yarı ergen biri olarak çoğu zaman hayatımın büyük kısmından nefret ediyordum. Sabahları erken kalkmaktan, erkek kardeşimin odama izinsizce girip böğürerek konuşmasından, sakladığım abur cuburları bulmasından, ansızın gelen misafirden, birbirine dolaşan kulaklığımdan, çantamda bulamadığım akbilden, son dakika kaçırdığım otobüslerden, regl ağrısından, burnunu karıştıran insanlardan, tuvalette sigara içen tiplerden, yolda yürürken kırmızı kaldırım taşlarına birinin benden önce basmasından, yere tüküren insanlardan... Hepsinden nefret ediyordum!