Barbara Natterson-Horowit, Kathryn Bowers. İnsan denen hayvan. İstanbul, Metis, 2021.

Son on yılda çok şey değişti. İnsanlar yabani türler ve alanlarla hiç olmadığı kadar yakın ve kozmik bir etkileşime girdi. Dronlarla hava fotoğrafçılığı, fotokapan, yaban hayatı ağ kameraları, coğrafi konum belirleme ve diğer teknolojilerle hayvanların gizli dünyasına girebilmemiz, algılayabildiğimiz davranış türlerinde ve sayısında dönüşüm yarattı. Fakat "hayvansal ortaklık" ilkesinin esası değişmedi. Bilakis daha da dikkat çekici bir odak noktası haline geldi. Şu basit olgu her şeyden önemli: Hayvanlarla insanlar aynı hastalıklara yakalanır ama hekimlerle veteriner hekimler nadiren iletişim kurar. On yıl sonra şimdi farklı bir dünyada yaşıyoruz; hayvansal ortaklık yaklaşımının kesin olarak öngördüğü küresel bir pandeminin terbiye ettiği bir dünyada. Son on yılda kitap yazar, öğrencilere ders verir, çocuk yetiştirirken, dijital uzamda onca zaman birlikte çalışırken kendi adımıza, sözcüklerin sağlığın çerçevesini yeniden çizme gücüne sahip olduğunu öğrendik. Sözcüklerle yeni görme ve anlama yolları; gezegendeki bütün canlıların nasıl yaşadığını, öldüğünü, hastalandığını ve iyileştiğini incelemek için kullanabileceğimiz yeni mercekler yaratabiliriz